Τις τελευταίες δεκαετίες προωθείται η αντίληψη ότι για να είναι μια γυναίκα δυναμική, ανεξάρτητη και κυρίαρχος της ζωής της πρέπει να μην κάνει οικογένεια. Με αυτόν τον τρόπο "σπάει τα δεσμά" της, παύει να είναι "δούλα και κυρά" στο σπίτι της και δεν έχει "το βάρος" να αναθρέψει την οικογένειά της.
Δυστυχώς, πολλές γυναίκες υιοθετούν αυτό το σύγχρονο φεμινιστικό μοντέλο ζωής επιλέγοντας να αλλάζουν συχνά συντρόφους κι αν τύχει και μείνουν έγκυες, κάνουν έκτρωση τα μωρά τους αποφεύγοντας με κάθε τρόπο και κάθε κόστος τον γάμο.Το 2019 ο Morgan Stanley δημοσίευσε ένα άρθρο σχετικά με την γυναικεία επιρροή στην Αμερικανική οικονομία. Ο αριθμός των γυναικών που βρίσκονται στις "πιο παραγωγικές τους ηλικίες" αυξάνεται σταθερά, ενώ οι περισσότερες γυναίκες παραμένουν ελεύθερες και πλήρως αφοσιωμένες στις καριέρες τους. Αυτές οι γυναίκες θα συνεχίσουν να έχουν μεγαλύτερη εκπροσώπηση στους εργασιακούς χώρους.
Όπως δείχνουν τα πράγματα, θα υπάρχουν όλο και λιγότερες μαμάδες καθώς οι γυναίκες θα επιλέγουν να αφοσιώνονται στις δουλειές τους κι όχι στην δημιουργία οικογένειας. Ο αριθμός των άγαμων γυναικών στις ΗΠΑ αναμένεται να αυξάνεται κατά 1.2% κάθε χρόνο από το 2018 ως το 2030, συγκριτικά με την αύξηση της τάξεως του 0.8% του γενικού πληθυσμού. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το 45% των γυναικών από 25 έως 44 θα είναι άγαμες και άτεκνες ως το 2030. Το ποσοστό αυτό για το 2018 ήταν στο 41%.
Οι ανύπαντρες γυναίκες ξοδεύουν περισσότερο συγκριτικά με τις μέσες οικογένειες, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για ταξίδια, νυχτερινή διασκέδαση, φαγητό σε εστιατόρια, ευεξία και ομορφιά, λιανεμπόριο κλπ. Αυτό συνεπάγεται ότι οι υπέρμαχοι του καπιταλισμού θα προσπαθήσουν να δώσουν μια θετική χροιά στο ότι σχεδόν οι μισές γυναίκες θα παραμείνουν χωρίς παιδιά και σύντροφο... αφού ενισχύεται η οικονομία...
Λίγοι είναι αυτοί που προβληματίζονται για την αρνητική επίδραση που θα έχει αυτό στην κοινωνία. Τα ποσοστά των γεννήσεων κινούνται ήδη κάτω από το ποσοστό αντικατάστασης, και μελέτες δείχνουν πως οι γυναίκες που παραμένουν εκτός γάμου και χωρίς απογόνους έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αναπτύξουν ψυχικές διαταραχές και χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Οι άγαμες και άτεκνες γυναίκες, μπορεί να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα ενισχύοντας την οικονομία, αλλά χάνουμε την μεγάλη εικόνα.
Την στιγμή που πολλές γυναίκες ξοδεύουν "τα καλύτερά τους χρόνια" αφοσιωμένες στις καριέρες τους, σε αφεντικά που δεν νοιάζονται για αυτές, κάνουν τοξικές σχέσεις με στόχο μόνο τον εφήμερο ηδονισμό, χάνουν την ουσιαστικότερη εκπλήρωση, αυτή που έρχεται με το να γίνουν σύζυγοι και μητέρες.
Το παρόν άρθρο αποτελεί μεταφορά ενός αμερικάνικου, το οποίο μπορείτε να βρείτε πατώντας ΕΔΩ.
Εδώ να επισημάνουμε πως δεν είναι όλες οι εργαζόμενες γυναίκες, καριερίστριες. Σαφώς και υπάρχουν και αυτές, όμως οι περισσότερες εργάζονται σε απλές δουλειές, συνήθως χαμηλά αμειβόμενες για να μπορούν να επιβιώσουν. Σε αυτές στοχεύει η φεμινιστική προπαγάνδα, λέγοντάς τους πως δεν χρειάζεται να "σκλαβωθούν" σε μια οικογένεια, αντιπροτείνοντάς τους να σκλαβωθούν σε ένα αφεντικό...
Παρ' όλα αυτά υπάρχουν άξιες γυναίκες, που φροντίζουν τις οικογένειές τους ενώ παράλληλα εργάζονται. Αυτό όμως γίνεται ολοένα και δυσκολότερο καθώς οι δουλειές γίνονται όλο και πιο απαιτητικές και τα έξοδα διαβίωσης όπως και η φορολογία διαρκώς αυξάνονται. Η γυναίκα πιέζεται υπερβολικά να εργαστεί ακόμα κι όταν επιθυμεί να κάνει οικογένεια, επειδή αλλιώς δεν μπορεί να σταθεί μια μέση ελληνική οικογένεια. Είναι ωραίο να λέμε για τις "δυναμικές, ανεξάρτητες, άτεκνες γυναίκες" αλλά είναι στην πραγματικότητα επιλογή τους αυτός ο τρόπος ζωής;
Να υπενθυμίσουμε πως στον ιδιωτικό τομέα οι άδειες μητρότητας είναι σχεδόν αστείες και οι νεαρές μητέρες αναγκάζονται να αφήσουν τα βρέφη τους σε βρεφικούς σταθμούς, συγγενείς ή νταντάδες για να μπορέσουν να επιστρέψουν στην δουλειά τους και να βγάλουν τα προς το ζην. Είναι σημαντικό να πούμε πως όσο αυξάνουν οι δυσκολίες και τα έξοδα, τόσο μειώνονται οι γεννήσεις.
Ένα σπίτι θα έπρεπε να μπορεί να επιβιώσει με έναν μισθό, όπως γινόταν μερικά χρόνια πίσω.
Η γυναίκα δικαιούται να έχει την επιλογή να μπορεί να μείνει στο σπίτι της να μεγαλώσει τα παιδιά της έστω κατά τους πρώτους μήνες της ζωής τους κι όχι να εξαναγκάζεται από τις πολιτικο-οικονομικές συνθήκες να εργάζεται για να μπορεί να τα φέρει βόλτα η οικογένεια!
Λ. Μαυροθαλασσίτου