Ποιος μπορεί να ξεχάσει τον βιασμό της 19χρονης γυναίκας στην Κυψέλη από Αιγύπτιο τον Μάρτιο, την δολοφονία και τον βιασμό της 83χρονης στην Πρέβεζα από Πακιστανό τον Ιούνιο ή τον τον βιασμό της 20χρονης στην Θεσσαλονίκη από 2 Πακιστανούς τον Οκτώβριο;
Ενώ παρακολουθώντας απλά το την επικαιρότητα μπορεί κανείς να βρει πάμπολλες αναφορές σε ασέλγειες και προσβολές της γενετήσιας αξιοπρέπειας εντός Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, Σχολικών Μονάδων αλλά και Δομών Φιλοξενίας.
Σαφώς δεν λείπουν και οι απόπειρες βιασμού, με αυτή της ανήλικης μαθήτριας στον Εύοσμο από ανήλικο αλλοδαπό που διαμένει στη δομή φιλοξενίας στα Διαβατά τον Σεπτέμβριο, την απόπειρα εναντίον γυναίκας στην πυλωτή της πολυκατοικίας της στην Θεσσαλονίκη, επίσης τον Σεπτέμβριο και τις γυναίκες στην Κυψέλη και την Άνδρο τον Οκτώβριο, να είναι μόλις κάποιες από αυτές.
Το καλοκαίρι άλλωστε είχαμε και το περίφημο περιστατικό στο Τυμπάκι της Κρήτης, με συμπλοκή Ελλήνων και Πακιστανών ύστερα από παρενόχληση γυναίκας στην περιοχή.
Τότε, όχι μόνο δεν υπήρξε ουσιαστική ανάληψη ευθυνών από τους πολιτικούς των ανοιχτών συνόρων για αυτή την άνευ προηγουμένου κατάσταση, αλλά τα αριστερά ΜΜΕ προσπάθησαν να παρουσιάσουν τις έντονες αντιδράσεις της ελληνικής κοινής γνώμης, ως ρατσιστικές.
Όπως μαρτυρά πληθώρα καταγγελιών που κατά καιρούς αναφέρονται στο αστυνομικό δελτίο, ασφάλεια δεν υπάρχει ούτε ανάμεσα σε ομοεθνείς που διαμένουν κάτω από την ίδια στέγη, ενώ οι θύτες δεν χαρίζονται ούτε σε άνδρες ή και παιδιά.
Με ανοιχτό το στόμα παρακολουθήσαμε όλα αυτά τα περιστατικά περιμένοντας να καταδικαστούν από «θεατρικούς συλλόγους» φεμινιστριών, από αλληλέγγυες «χορεύτριες» , φοιτήτριες και παντός είδους απλυταριά που άλλοτε μας φώτιζαν με την παρουσία τους, λέγοντάς μας πως το πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας σήμερα είναι «ο σεξισμός και οι νοικοκύρηδες», αλλά εις μάτην.
Οι τηλεβόες σίγησαν και τα κορίτσια δεν άδουν πια «ο βιαστής είσαι εσύ» στο Σύνταγμα, καθώς κι αυτές πλέον γνωρίζουν πως ο βιαστής βρίσκεται στα γκέτο των Αφροασιατών και έχουν διασπαρθεί πια σε όλη την ελληνική επικράτεια.
Δυστυχώς όμως η αύξηση τέτοιων κρουσμάτων δεν είναι μόνο μόνο ελληνικό φαινόμενο, αλλά πανευρωπαϊκό. Καθημερινά κατακλυζόμαστε από ειδήσεις σεξουαλικής κακοποίησης γυναικών, παιδιών αλλά και ανδρών από διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, ενώ ούτε οι εκεί πολιτικές ηγεσίες δεν έχουν πάρει μέτρα ώστε να εμποδίσουν αυτές τις καταστάσεις.
Φαίνεται πως η ασφάλεια των πολιτών της Ευρώπης δεν έχει καμία αξία μπροστά στην αντικατάσταση του πληθυσμού της για τις Ευρωπαικές Επιτροπές, ενώ ο «ανθρωπισμός» τους εξαντλείται μόνο προς τους θύτες δείχνοντας πλήρη αδιαφορία για τα ολοένα και αυξανόμενα θύματα.
Σε αυτόν τον αγώνα εμείς, οι Ελληνίδες εθνικίστριες, δεν είναι δυνατόν να μην πάρουμε ξεκάθαρη θέση ΕΝΑΝΤΙΑ στον εποικισμό της πατρίδας μας αλλά και της Ευρώπης από ανθρώπους με μηδενικό σεβασμό προς την χώρα μας (χώρα που τους φιλοξενεί και επιδοτεί χωρίς την σύμφωνη στάση του πληθυσμού της) αλλά και στους κατοίκους της.